„Oto Baranek Boży” Notes Biblijny

Rozważanie dla „Biblicum Śląskiego”
I piątek miesiąca – grudzień 2012

Przygotowanie tego rozważania było dla mnie w pewien sposób trudne. Bogactwo tekstów liturgicznych omalże obliguje, by niczego nie przeoczyć, nie pominąć – ani przestrogi z Pierwszego Czytania: „Dzieci, nie dajcie się zwieść nikomu”, ani opiewającego Tajemnicę Wcielenia, refrenu Psalmu 98: „Ziemia ujrzała swego Zbawiciela”, ani też najgłębszej teologii Antyfony: „Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna”. To ogrom materiału ku refleksji, modlitwie...

A tu jeszcze taki wspaniały fragment z Ewangelii według św. Jana – wręcz „gęsty” od myśli chrystologicznej!

Czytam zatem powtórnie... i jeszcze raz, by odnaleźć najważniejszą frazę. Wtedy właśnie dostrzegam tę nadzwyczajną spójność dzisiejszych czytań, do odkrycia której kluczem stają się słowa, wypowiedziane przez Jana Chrzciciela:

„Oto Baranek Boży!”

Z perspektywy wyniesienia tej prawdy, wszystko inne zyskuje właściwe proporcje i znajduje odpowiednie miejsce. Jeśli – wzorem proroka Jana – rozpoznam Baranka Bożego i – niczym uczniowie – pójdę za Nim, życiem odpowiadając na wezwanie Pana: „Chodźcie, a zobaczycie”, to będę mógł powiedzieć braciom: „Znaleźliśmy Mesjasza – to znaczy: Chrystusa.”

Znamiennym dla mnie pozostaje również fakt, że dar uczestnictwa w Tajemnicy Wcielenia i Objawienia, dar wiary jest realizowany we wspólnocie wierzących – w Kościele. To Jan Chrzciciel powiedział uczniom o Jezusie, dał świadectwo. Oni zaś nie tylko poszli za Panem, ale – uwierzywszy – przyprowadzili braci i tworzyli wspólnotę.
Wyznanie wiary każdy z nas wypowiada sam, indywidualnie, w swoim sercu, wobec Boga, ale konsekwencją tego aktu nieodmiennie pozostaje świadectwo życia, głoszenie Chrystusa – także, a może nade wszystko, w Ecclesi.

Siostry i Bracia, dziś szczególnie przywołuję w swym wnętrzu owo Janowe wyznanie:

„Oto Baranek Boży!”

Proszę Niebieskiego Ojca – ufny w Jego nieskończoną mądrość, asystencję Ducha Świętego oraz Boże Miłosierdzie, bym każdego dnia – trwającej już 15 lat – biskupiej posługi, prowadził i wspierał moich umiłowanych diecezjan w pielęgnowaniu łaski wiary; byśmy wszyscy rozpoznali Baranka Bożego – zarówno w Betlejemskiej Stajni, jak i na Golgocie. Byśmy pamiętali, iż „Żłóbek zawsze stoi w cieniu Krzyża” (Jan Paweł II, Homilia w Betlejem - 20.03.2000r.).

Módlmy się!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Amen

 

                                        + Wiktor Skworc
                                            ARCYBISKUP MEROPOLITA
                                         KATOWICKI