"Idźmy wspólnie, by ogłaszać wielkie dzieła Pana!" Abp Skworc

1.    Rozpoczyna się wyjątkowy i błogosławiony czas dla wspólnoty ludzi wierzących w Chrystusa. Rozpoczynamy Tydzień wspólnego wołania o łaskę jedności; o spełnienie się modlitwy i woli Jezusa, wypowiedzianej w Modlitwie Arcykapłańskiej, „aby byli jedno”!
    Serdecznie dziękujemy biskupowi Marianowi za zaproszenie na wspólne słuchanie słowa Bożego i modlitwę w kościele Zmartwychwstania Pańskiego. Bóg zapłać za obecność wszystkim, duchownym i świeckim, których tu przyprowadził Duch Chrystusa, Duch miłości, jedności i pokoju.
    Dziękujemy naszym Siostrom i Braciom, Chrześcijanom z Łotwy, za przygotowanie materiałów na tegoroczny tydzień; jesteśmy im wdzięczni za wybór czytań i hasło tegorocznego tygodnia. Zostało ono zaczerpnięte z 1. Listu św. Piotra: „Wezwani, by ogłaszać wielkie dzieła Pana”.   
Jesteśmy wezwani do odważnej radości, jakże potrzebnej w świecie, gdzie odbierane są nam naturalne motywy radości. Pozostają motywy mające swoje źródło w Bożym objawieniu. Jesteśmy wezwani, aby je ogłaszać:, „by ogłaszać wielkie dzieła Pana”.
Bracia i Siostry!
To nasze zadanie na ten tydzień i na zawsze. W naszej codzienności skupiamy się bowiem na pokonywaniu bieżących trudności, żalimy się na niesprzyjające okoliczności egzystencjalne a zapominamy o tym, że „teraźniejszych cierpień nie można stawiać na równi z mającą nastąpić chwałą, która zostanie w nas objawiona” (Listu św. Pawła do Rzymian 8,18).
Bracia i Siostry!
„Wezwani, by ogłaszać wielkie dzieła Pana”. Dzieł Pana jest wiele, wszystkie są zapisane na kartach ewangelii; są zapisane na kartach dziejów ludzkiej rodziny, naszej Ojczyzny i w naszych osobistych życiorysach. Tym pierwszym i fundamentalnym dziełem jest nasz chrzest święty! Jakże dziś – kiedy wspominamy 1050 rocznicę chrztu naszej ojczyzny - nie głosić wspólnie – Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu! Jakże wspólnie nie śpiewać- Ciebie Boga wysławiamy..
Jakże w tym kościele pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego nie dziękować za Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego, jakże nie dziękować za Jego losową wspólnotę z nami od chrzcielnych wód Jordanu po ukazanie się w chwale Zmartwychwstania! To przez Niego otrzymaliśmy Ducha usynowienia, w którym wołamy Obba Ojcze! Jesteśmy dziećmi Boga, współdziedzicami Chrystusa!
Mamy głosić wielkie dzieła Pana! Zestawmy kilka faktów. Jesteśmy w kościele Zmartwychwstania Pańskiego; w pierwszy dzień tygodnia i czytamy ewangelię  o zmartwchwstniu. Wnioski nasuwają się same!
Winnismy czynić to samo co św. Paweł – głosić Chrystusa Ukrzyżowango i Zmartwychwstałego, bo to cała prawda o Nim. Niech to będzie nasze wspólne ekumeniczne działanie; niech nim bedzie również nasza troska o niedzielę. W dokumencie – Apelu Kościołów w Polsce o poszanowanie i świętowanie niedzieli, wydanym wspólnie 20 stycznia 2015 r. napisaliśmy:  
„Fundamentem chrześcijańskiego życia jest wiara w Jezusa Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, by nas zbawić. Dzięki Niemu otrzymaliśmy Ducha Świętego, by odziedziczyć błogosławione królestwo Ojca. Niedzielne przeżywanie tych wydarzeń, spotkanie ze słowem Bożym i modlitwą, pogłębia i umacnia tę wiarę. Co więcej, Pan Jezus zapewnił: „Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20). Niedziela, dzień zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, powinna być zatem dniem modlitwy, świętowania, świadectwa. Wypełnia ona duchową prawdę Bożego przykazania: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił” (por. Wj 20,8–11) – przynajmniej jeden dzień w tygodniu poświęć Bogu, sobie i bliźniemu; wypocznij fizycznie, intelektualnie, duchowo”
Jesteśmy dziś zaproszeni, aby właśnie w niedzielę głosić dzieło Pana; proklamować i zwiastować, Jezus żyje a zmartwychwstanie Jezusa jest przełomowym wydarzeniem w historii świata. Powstając z martwych Jezus pokonał na zawsze grzech, śmierć i szatana, a królestwo Boże przybliżyło się ku nam.
Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!
3.    Głoszenie orędzia o zmartwychwstaniu rozpoczęło się od świadectwa dwóch kobiet, które spełniły otrzymane polecenie otrzymane od Zmartwychwstałego: „Idźcie i oznajmijcie moim braciom” (Mt 28, 10).
Tak realizował się Boży plan zbawienia. Świadectwo dwóch Marii - i wszystkich innych świadków prawdy o Jezusie – jest głoszone wszystkim narodom. Spełniany jest nieustannie misyjny nakaz Jezusa: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody... Chrześcijaństwo przeżyło imperium rzymskie i wszystkie kolejne imperia, a stało się to dzięki świadectwu złożonemu prawdzie - również przez owe dwie niewiasty - będącemu odpowiedzią chrześcijan na wezwanie Boże do wiernego głoszenia tego, co sami widzieli.
Kościół od pierwszych wieków wierzył, że zmartwychwstanie Chrystusa jest wypełnieniem nadziei i wierzeń ludu przymierza (Dz 2, 25-32; Ps 16, 8-11), a także wypełnieniem słów samego Jezusa (Mt 20, 19).
Przez chrzest i moc zamieszkującego w nas Ducha Świętego również my zostaliśmy uzdolnieni do głoszenia, że „ten Jezus” został wskrzeszony z martwych. Dziś wzywa nas do złączenia się z Nim ścisłą, osobistą więzią. Zaprasza nas wszystkich do nowego życia - życia wiecznego - w Jego obecności.
Przyjmijmy to zaproszenie, pozwólmy Duchowi Świętemu wejść w nasze życie i idźmy za Jezusem, głosząc odważnie, że śmierć została zwyciężona. Jezus Chrystus zmartwychwstał! „Nie bójcie się!
Chcemy przyjąć postawę niewiast z dzisiejszej Ewangelii, a umocnieni słowem Bożym i świadectwem chcemy ogłaszać wielkie dzieła Pana! Do tego celu chcemy wykorzystywać – również w ekumenicznej współpracy - wszelkie nam dostępnie media – od tradycyjnych po elektroniczne, bo ekumeniczna wspólpraca i współdziałanie nie mogą zawierać się jedynie w słusznych deklaracjach. Potrzeba dalszych konkretnych działań.    Jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół nie jest jedynie pustym zwrotem naszego Credo. Pozwólmy działać Duchowi Świętemu, prośmy by nas oświecał i prowadził w ekumenicznym dialogu na Łotwie i w Polsce, usuńmy kamień zastoju i zadowolenia z tego, co już zostało nam dane.
Chcemy wspólnie głosić, iż obietnice Boże są prawdziwe i stanowią najpewniejsze źródło naszego zabezpieczenia. A nasza wiara jest oparta na najwspanialszym znaku, którego dokonał Bóg - zmartwychwstaniu Jezusa.
To On obiecał, że przyciągnie wszystkich do siebie (J 12, 32),  da swojego Ducha tym, którzy będą Go prosili (Łk 11, 9.13) i że będzie z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.
Prośmy zatem, a będzie nam dane! Bóg Ojciec, który wskrzesił Jezusa z martwych, ma moc wypełnić wszystko, co zapowiedział!
W to wierzymy i tego doświadczamy; idźmy zatem wspólnie, by ogłaszać wielkie dzieła Pana!
Niech się stanie! Amen.

Homilia wygłoszona podczas Nabożeństwa Ekumenicznego
na rozpoczęcie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.
Katowice, kościół p.w. Zmartwychwstania Pańskiego. 17.01.2016