Wisła Mała - Kościół Św. Jakuba Starszego Apostoła Drewniane Kościoły

 

Wieś założona w XIII w. na prawie niemieckim (z tego powodu nazywana Wisłą Niemiecką aż do XX wieku) przez książąt raciborskich nad rzeką Wisłą. Funkcjonowała jako wieś rycerska, a następnie książęca.
W okresie reformacji w latach 1568-1662 kościół i parafia były w rękach protestantów. W okresie przedreformacyjnym w wiosce istniała szkoła parafialna. W miejsce pierwotnego kościoła drewnianego wybudowano drugi drewniany w 1460 roku, który przez pewien czas służył równocześnie jako kościół parafialny dla Strumienia. Obecny kościół, też drewniany zbudowany został w miejscu poprzednich w latach 1775-1782 i powiększony w roku 1923.
Korpus ma konstrukcję zrębową opartą obecnie na ceglanej podmurówce z prostokątną nawą i orientowanym, niższym od nawy prezbiterium oraz zakrystią na osi kościoła - za prezbiterium. Prawdopodobnie powstał na planie i fundamentach poprzedniego kościoła, a krótki czas budowy (niecałe trzy miesiące) może wskazywać na to iż jest to wierne odtworzenie poprzedniej budowli.
Świątynia otoczona jest wydatnymi sobotami, podpartymi słupami, z dużymi, imponującymi belkami w przyciesiu. Soboty otaczają również wieżę, ale nie występują przy wschodniej ścianie zakrystii. Tam, aby nie zaciemniać okien, dla ochrony ścian zbudowano mały przydaszek. Wieża dzwonna zbudowana została przez Jerzego Kaszturę z Łąki w miejscu poprzedniej, stojącej do 1782 roku. Powstała w archaicznej wówczas formie - wyraźnie oddzielona od nawy, połączona z nią przewiązką z otwartym przyziemiem. Taką pozostawała do 1923 roku, kiedy to przedłużono dach nawy, obito deskami przyziemie i połączono przestrzeń w wieży z nawą. Wieża zbudowana jest na planie kwadratu, ma konstrukcję słupową, posiada pochyłe, obite gontem ściany w dolnych kondygnacjach oraz nadwieszoną izbicę obitą deskami i barokowy, ośmioboczny hełm. Wnętrze świątyni zachowało swój pierwotny, barokowy charakter i niemal kompletne wyposażenie: ołtarz główny z 1776 r. z obrazem patrona świątyni oraz obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem w zwieńczeniu, dwa ołtarze boczne: po lewej stronie z obrazem Opatrzności Bożej z 1776, a po prawej z przedstawieniem św. Walentego z 1804 roku. Ponadto w kościele zobaczyć można: chrzcielnicę z 1780 r. z rzeźbą anioła, emporę z organami, wspartą na ośmiu słupach, konfesjonał z XVIII wieku oraz ambonę z malowidłami na parapecie i rzeźbą św. Jakuba na baldachimie.
W okolicy znajduje się Jezioro Goczałkowickie, zbiornik retencyjny, największy tego typu akwen wodny w Polsce, chroniony w ramach programu Natura 2000 z uwagi na licznie odwiedzające go i gnieżdżące się tu ptactwo wodne.