Abp Alfons Nossol Wykładowcy
Urodził się 8 sierpnia 1932 w Brożcu koło Krapkowic (na południe od Opola) w jako jedno z ośmiorga dzieci w rodzinie Alfonsa i Jadwigi z domu Burczyk.
Po ukończeniu diecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie 23 czerwca 1957 przyjął w Opolu święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego administratora apostolskiego bp. Franciszka Jopa (1897-1976), którego 20 lat później zastąpił na stolicy biskupiej. Kontynuował następnie studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uwieńczone obroną w 1962 roku rozprawy doktorskiej nt. nauczania Jana Hessena o religijnym poznaniu Boga. W latach 1961-62 był administratorem parafii Zielina-Kujawy, a zarazem od 1961 r. wykładał w swym dawnym seminarium w Nysie. W roku 1969 rozpoczął działalność naukowo-dydaktyczną jako adiunkt na KUL-u. Tam też 25 czerwca 1977 zastała go nominacja na biskupa opolskiego.
Jako swe zawołanie biskupie nominat przyjął słowa „Veritatem facere in caritate”, czyli „Czynić prawdę w miłości”. Był wtedy najmłodszym biskupem diecezjalnym w Polsce.
Kard. Wyszyński udzielił mu 17 sierpnia 1977 w katedrze opolskiej sakry biskupiej, a współkonsekratorami byli ówczesny metropolita wrocławski (obecnie kardynał) Henryk Gulbinowicz i biskup pomocniczy w Opolu Antoni Adamiuk. Jako biskup nadal wykładał na KUL-u. 17 marca 1982 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a 26 lutego 1988 – profesora zwyczajnego.
W uznaniu jego zasług dla Kościoła powszechnego, teologii i ekumenizmu Jan Paweł II nadał mu 12 listopada 1999 r. tytuł arcybiskupa „ad personam”.
Abp Nossol był lub nadal jest członkiem różnych instytucji watykańskich, m.in. Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan, Międzynarodowych Komisji Mieszanych ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem katolickim i prawosławnym oraz między Kościołem katolickim i luterańskim, jak również Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski, Rady Naukowej Episkopatu, Rady Episkopatu ds. Ekumenizmu oraz profesorem i wielkim kanclerzem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.
Ma liczne odznaczenia krajowe i zagraniczne, zarówno kościelne, jak i świeckie, w tym Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (17 października 2008), Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (17 lipca 2009), Medal "Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego" (4 grudnia 2007), tytuł Honorowego Obywatela Województwa Opolskiego (21 grudnia 2004), Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (8 grudnia 2009), Niemiecką Nagrodę Narodową (23 czerwca 2010), Ekumeniczną Nagrodę Homiletyczną za rok 2011 w kategorii „dzieło życia” (2011 r.). Jest także doktorem honoris causa 6 uniwersytetów i wydziałów teologicznych w Polsce i Niemczech oraz laureatem wielu pomniejszych nagród.
