Bp Arkadiusz Lisiecki Wykładowcy
Urodził się 12 stycznia 1880 roku na Chwaliszewie w Poznaniu. Był synem mistrza malarskiego Romana i Barbary z domu Kolendowska.
Po ukończeniu szkoły wydziałowej uczęszczał najpierw do Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny w Poznaniu, a następnie do szkół w Sevres pod Paryżem i w Rzymie. Egzamin dojrzałości zdał w 1901 roku w Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Studia teologiczne odbył w seminarium duchownym w Poznaniu i Gnieźnie.
Święcenia kapłańskie przyjął 17 grudnia 1904 roku w katedrze gnieźnieńskiej.
W latach 1905-1910 był wikariuszem w Ostrowie Wielkopolskim. Znalazł się wówczas w bardzo żywym środowisku kościelnym, zaangażowanym w pracę społeczno-narodową. Ks. Lisiecki zorganizował tam oddział Towarzystwa Czytelni Ludowych, wygłaszał odczyty, propagował słowem i pismem czytelnictwo wśród ludu. Był prezesem komitetu powiatowego Towarzystwa Czytelni Ludowych, a w latach 1907-1930 członkiem jego zarządu głównego w Poznaniu. Przyczynił się do powstania Biblioteki Zjednoczonych Towarzystw, bibliotek miejskich i wędrownych. Brał udział w powołaniu Komisji Organizacyjnej, której zadaniem była opieka nad prowincjonalnymi placówkami Towarzystwa. W 1909 roku został powołany na stanowisko redaktora kwartalnika „Czytelnia Ludowa”. Należał również do założycieli pisma „Przyjaciel Młodzieży”. W okresie swojej działalności w Ostrowie pełnił także obowiązki prezesa miejscowego Towarzystwa Śpiewaczego oraz prezesa okręgowego Związku Kół Śpiewaczych. Doprowadził do ożywienia amatorskich przedstawień teatralnych. W lutym 1910 roku otrzymał nominację na kanonika Kapituły Kolegiackiej św. Marii Magdaleny w Poznaniu i oddelegowany do pracy społecznej. Wkrótce potem został także sekretarzem generalnym „Straży św. Józefa”, sekretarzem generalnym Związku Katolickich Towarzystw Robotników Polskich, redaktorem „Robotnika” i miesięcznika „Stowarzyszenie”. W latach 1915-1916 pełnił w zastępstwie obowiązki redaktora „Przewodnika Katolickiego”. Był ponadto skarbnikiem w wydziale głównym Związku Kół Śpiewaczych, patronem Towarzystwa Robotników Katolickich przy farze poznańskiej, patronem Towarzystwa Dorożkarzy im. św. Izydora, moderatorem powołanej przez niego Sodalicji Pań Konfekcyjnych. W 1915 roku, przebywając na rekonwalescencji w Szwajcarii, założył wraz z szeregiem działaczy na emigracji Polską Agencję Lozańską. Po powrocie do kraju ożywił swoją działalność narodowo-polityczną, będąc członkiem Ligi Narodowej w Poznaniu. W lipcu 1916 roku został mianowany proboszczem w parafii św. Wojciecha w Bninie koło Kórnika. Rok później wybrano go na posła do sejmu pruskiego w Berlinie. Brał także czynny udział w rozmowach na temat tworzenia rządu polskiego. W grudniu 1918 roku był delegatem powiatu śremskiego na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu. Wchodził w skład Wydziału Kulturalnego Rady Narodowej oraz Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu. W latach 1920-1921 przebywał w Niemczech i we Francji, gdzie badał religijne i narodowe warunki życia polskich emigrantów oraz tworzył emigracyjne ośrodki duszpasterstwa polonijnego. W 1922 roku został mianowany dziekanem średzkim, a dwa lata później - profesorem teologii moralnej i prawa kanonicznego w Seminarium Duchownym w Gnieźnie oraz kanonikiem gnieźnieńskiej Kapituły Katedralnej. Był ponadto archiwariuszem gremialnym kapituły i oficjałem sądu biskupiego. Praca społeczno-polityczna i narodowa oraz liczne obowiązki duszpasterskie nie przeszkadzały ks. Lisieckiemu w zgłębianiu zagadnień naukowych. Był inicjatorem wydawnictwa „Pisma Ojców Kościoła” w polskim tłumaczeniu. Dla tego wydawnictwa przetłumaczył z języka greckiego i opracował: „Pisma Ojców Apostolskich”, „Euzebiusz z Cezarei: Historia Kościelna”, „O męczennikach palestyńskich” oraz „Justyn św. filozof i męczennik: Apologia. Dialog z Żydem Tryfonem”. Opublikował także m.in.: „Katalog rękopisów biblioteki seminaryjnej w Poznaniu aż do wieku XV włącznie”, „Stary Kościół parafialny w Ostrowie”, źródłową monografię „Konstantyn Wielki”, „Czasy apostolskie” oraz „Czasy męczeńskie Kościoła świętego”. Był współautorem podręczników religii rzymskokatolickiej. Opracował szkice kazań umieszczone w „Bibliotece kaznodziejskiej”. Jego liczne artykuły zamieszczały m.in.: „Czytelnia Ludowa”, „Miesięcznik Kościelny”, „Przewodnik Katolicki”, „Przegląd Oświatowy”, „Przegląd Kościelny”, „Przyjaciel Młodzieży”, „Robotnik” oraz „Ruch Chrześcijańsko-Społeczny”.
24 czerwca 1926 roku papież Pius XI wyniósł ks. Lisieckiego do godności biskupiej i powierzył mu młodą diecezję katowicką. Jako dewizę swego posługiwania pasterskiego przyjął słowa: „Ut omnes unum sint”. Sakrę biskupią otrzymał w katedrze gnieźnieńskiej 24 października 1926 roku z rąk Księdza Prymasa Augusta Hlonda. Sześć dni później przyjechał do sanktuarium maryjnego w Piekarach Śl. 31 października 1926 roku, po kanonicznym objęciu diecezji, nastąpił jego uroczysty ingres do katedry św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. Miesiąc później uczestniczył w uroczystości poświęcenia kamienia węgielnego pod budujące się w Krakowie Śląskie Seminarium Duchowne. Listem pasterskim z 6 lutego 1927 roku zainicjował budowę nowej katedry, sam zaś został wybrany przewodniczącym Komitetu Budowy. Z jego inicjatywy podjęto przygotowania do planowanego synodu diecezjalnego i wprowadzono podział diecezji katowickiej na cztery komisariaty. W 1929 roku, z okazji 25-lecia kapłaństwa, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Polonia Restituta z Gwiazdą oraz otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Biskup Arkadiusz Lisiecki zmarł nagle na udar serca 13 maja 1930 roku podczas wizytacji pasterskiej w Cieszynie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 19 maja 1930 roku w katedrze św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach, gdzie został pochowany w krypcie bocznej kaplicy. Odszedł do wieczności w 51 roku życia, 26 roku kapłaństwa i 4 roku posługi biskupiej. Pod koniec 1991 roku jego doczesne szczątki przeniesiono uroczyście i złożono w krypcie katedry Chrystusa Króla w Katowicach.
