Bp Herbert Bednorz Wykładowcy
Urodził się 22 września 1908 roku w Gliwicach. Był synem ślusarza Józefa i Anny z domu Ruda.
Do szkoły powszechnej i gimnazjum klasycznego uczęszczał w Gliwicach. Naukę kontynuował w gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Katowicach, dokąd przeprowadził się z całą rodziną. Egzamin dojrzałości zdał w czerwcu 1927 roku. Po maturze wstąpił do Ślą-skiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1932 roku w katedrze św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk Księdza Biskupa Stanisława Adamskiego.
Pierwszą jego placówką duszpasterską była parafia św. Barbary w Królewskiej Hucie. W 1933 roku został skierowany na studia specjalistyczne do Louvain do Ecole des Sciences Sociales. Rok później przeniósł się na miejsce stypendialne do Instytutu Nauk Ekonomicz-nych, Społecznych i Politycznych w Paryżu. W styczniu 1936 otrzymał stopień doktorski na podstawie rozprawy „Doktryna społeczna i gospodarcza Lutra i Kalwina”. Równocześnie kontynuował studia specjalistyczne z prawa kanonicznego, uwieńczone w czerwcu 1937 roku doktoratem poświęconym konkordatowi polskiemu. W czasie studiów duszpasterzował wśród Polonii na południu Francji oraz w parafii St. Etienne Dumont w Paryżu. Po powrocie do die-cezji katowickiej w lipcu 1937 roku został mianowany sekretarzem generalnym Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. W październiku 1939 roku Ksiądz Biskup Stanisław Adamski mianował go substytutem w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Brzezinach Śl. Rok później ks. Bednorz zdał egzamin proboszczowski. W okresie okupacji hitlerowskiej wchodził w skład Rady Administracyjnej Diecezji Katowickiej. W marcu 1946 roku objął funkcję kierownika Referatu Duszpasterskiego, a rok później cenzora książek. Prowadził też wykłady z teologii pastoralnej na Uniwersytecie Jagiellońskim.
4 maja 1950 roku papież Pius XII wyniósł go do godności biskupa tytularnego Bullen-sium Regiorum i koadiutora, czyli biskupa pomocniczego z prawem następstwa. Konsekracji ks. Herberta Bednorza dokonał 24 grudnia 1950 roku w katedrze św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach Ksiądz Biskup Stanisław Adamski w obecności Księży Biskupów: Teodora Kubiny i Juliusza Bieńka. Jako hasło swej pasterskiej posługi Ksiądz Biskup Herbert Bednorz wybrał słowa „Soli Deo honor et gloria”. Wkrótce po konsekracji został mianowany wikariuszem generalnym, ale zachował stanowisko kierownika Referatu Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Rozpoczął posługę biskupią w okresie narastającego konfliktu z rządem komunistycznym. W listopadzie 1952 roku został aresztowany pod zarzutem autorstwa petycji, mającej na celu przywrócenie nauki religii w szkole. Po miesięcznym pobycie w areszcie milicyjnym w Katowicach, dekretem Komisji do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym otrzymał nakaz opuszczenia diecezji na okres pięciu lat. Ksiądz Biskup Herbert Bednorz wyjechał wówczas do Krakowa, a następnie do Poznania, gdzie zamieszkał w domu prowincjalnym Sióstr Maryi. W listopadzie 1956 roku, po odwołaniu dekretu o wygnaniu, powrócił do diecezji wraz z pozostałymi biskupami. Przez papieża Jana XXIII został powołany do komisji przygotowującej Sobór Watykański II. Jako konsultor współpracował z Komisją do Spraw Laikatu i Środków Społecznego Przekazu. Był obecny na wszystkich czterech sesjach Soboru Watykańskiego II, pełniąc z ramienia Episkopatu Polski, funkcję rzecznika prasowego. Po zakończeniu soboru był członkiem Posoborowej Komisji do Spraw Laikatu. W dniu śmierci Księdza Biskupa Stanisława Adamskiego 12 listopada 1967 roku objął rządy w diecezji jako czwarty biskup katowicki. Miesiąc później odbył Ingres do katedry Chrystusa Króla w Katowicach. Wiele uwagi poświęcał duszpasterstwu rodzin i robotników oraz pielgrzymce piekarskiej. Doprowadził do utworzenia przez Konferencję Episkopatu Polski Komisji do Spraw Duszpasterstwa Robotników i został jej pierwszym przewodniczącym. W 1983 roku był gospodarzem spotkania Górnego Śląska z papieżem Janem Pawłem II na katowickim lotnisku Muchowiec. W latach 1970-1980 prowadził szeroką batalię o zezwolenia na budowę nowych kościołów. Stał na czele powołanej w 1970 roku Nadzwyczajnej Komisji Episkopatu Polski do Spraw Budowy Kościołów. W styczniu 1972 roku wydał dekret o zwołaniu I Synodu Diecezjalnego. Tematykę prac synodalnych ustalił osobiście. Troszczył się o formację duchową i intelektualną kleru diecezjalnego. Doprowadził do powstania w Katowicach Punktu Konsultacyjnego Akademii Teologii Katolickiej i przeniesienia siedziby Śląskiego Seminarium Duchownego z Krakowa do Katowic. Jako jedyny biskup w Polsce posyłał kleryków na jednoroczny staż pracy fizycznej. Po ogłoszeniu w grudniu 1981 roku stanu wojennego odwiedzał osobiście obozy dla internowanych, organizował dla ich rodzin pomoc materialną i żywnościową. Powołał do życia Biskupi Komitet Pomocy Uwięzionym i Internowanym. W latach 1981-1985 pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu Roboczego do Spraw Wydawnictw i Czasopism Rządu PRL i Episkopatu Polski. Był Honorowym Górnikiem kopalni „Ziemowit”. W czerwcu 1985 roku przeszedł na emeryturę.
Ksiądz Biskup Herbert Bednorz zmarł 12 kwietnia 1989 roku w Katowicach. Odszedł do wieczności w 81 roku życia, w 57 roku kapłaństwa i w 39 roku posługi biskupiej. Został pochowany w krypcie katedry Chrystusa Króla w Katowicach.
